Είναι πιθανή η επανάληψη της κρίσης του 2008 ;

Είναι πιθανή η επανάληψη της κρίσης του 2008 ; 

 

 

Η WALL ST. Επιστρέφει στην ανασυσκευασία και το πακετάρισμα μεγάλου χρέους.

Με τους ίδιους ανθρώπους να κάνουν ακριβός τα ίδια που μας οδήγησαν στην κρίση του 2008 πρέπει να ανησυχούμε.

 

Η εφημερίδα USA TODAY στην διεθνή εβδομαδιαία έκδοση που δημοσιεύτηκε στις 13/15 Σεπτεμβρίου του 2013 είναι ξεκάθαρη στο άρθρο του Alistair barr ο οποίος γράφει:

"Η ανασυσκευασία και το πακετάρισμα του χρέους από την Wall St. σε δυσνόητες, περίπλοκες και μοχλευμένες επενδύσεις βοήθησαν στην χρεοκοπία της Lehman Brothers πριν 5 ακριβός χρόνια.

Ήταν ο πρώτος κρίκος της αλυσίδας από συμφορές που θα γονατίσουν και άλλα τεράστια οικονομικά ινστιτούτα όπως η AIG φέρνοντας τα στην πόρτα της κυβέρνησης να εκλιπαρούν για διάσωση.

Κατά την διάρκεια αυτών των ακριβών και μη δημοφιλών διασώσεων, η φράση που ακουγόταν ξανά και ξανά στην Ουάσινγκτον όπως και από άκρη σε άκρη στις Η.Π.Α ήταν "Ποτέ Ξανά!"

Όμως αυτό το κόψιμο και ράψιμο του χρέους, γνωστό ως τίτλοποίηση η δομημένη χρηματοδότηση επιστρέφει (Για όσους δεν γνωρίζουν, μιλά για το μάζεμα χρέους, τι μετατροπή του σε επενδυτικό προϊόν και μεταπώληση του), και ελάχιστα έχουν αλλάξει στον τρόπο που που αυτό γίνεται.

Εάν αναλάβει τεράστιες διαστάσεις , το χρηματοοικονομικό σύστημα μπορεί να γίνει για μια ακόμα φορά πολύ εύθραυστο, πολλοί ιδικοί ομολογούν.

"Είναι βασικά οι ίδιοι άνθρωποι που κάνουν πάλι τα ίδια πράγματα ξανά, άλλα πιο εντατικά," λέει ο Brian Reynolds, επικεφαλής της στρατηγικής ανάλυσης της αγοράς για την Rosanblatt Securities.

"Μακροπρόθεσμα πρέπει να ανησυχούμε."

Στο πρώτο μισό του 2013, πουλήθηκαν τίτλοι βασισμένοι σε κεφάλαια (ABS) αξίας 424 δισεκατομμυρίων δολαρίων, θέτοντας την δομημένη χρηματοδότηση στην ψηλότερη τροχιά από το 2007, βάση των δεδομένων της dealogic.  JPMorgan Chase, η μεγαλύτερη τράπεζα των Η.Π.Α,  είναι ο μεγαλύτερος αντασφαλιστής μέχρι στιγμής φέτος και ακολουθούν οι Bank of America Merrill Lynch και Citigroup.

  

Ακόμα και οι διασφαλισμένες χρεωστικές υποχρεώσεις, η CDOs (τα πιο επικίνδυνα, τα πιο περίπλοκα, με το μεγαλύτερο ρίσκο μέσα) υποστηριγμένα από ABS, έχουν επιστρέψει.

Ως τώρα αυτή την χρονιά, 44 δισεκατομμύρια δολάρια σε CDOs έχουν πουληθεί, θέτοντας τα στην ψηλότερη τροχιά από το 2007, σύμφωνα με το βιομηχανικό γκρουπ SIFMA.

Η Deutsche Bank, ο μεγαλύτερος δανειστής της Γερμανίας, πούλησε CDOs αξίας 8 δισεκατομμυρίων δολαρίων μέσα στον Ιανουάριο, προσφέροντας στους επενδυτές επιτόκιο από 8% έως και 15%.

Κερδίστε τώρα πονέστε αργότερα;

Ο αγώνας για αποδόσεις ρίχνει λάδι στη φωτιά.

Καθώς το Federal Reserve κρατά τα επιτόκια κοντά στα ιστορικά χαμηλότερα επίπεδα, τα κεφάλαια σύνταξης και πολλοί επενδύτες παλεύουν για αρκετά υψηλές αποδόσεις ώστε να καλύψουν τις υποχρεώσεις τους.

Οι τιτλοποιήσεις (Securitizations) προσφέρουν λύση με το να επιτρέπουν στους επενδύτες να αγοράζουν ενεργητικό μεγαλύτερου ρίσκου αλλά με μεγαλύτερες αποδόσεις. Σε αυτό το σημείο ο πιστωτικός κύκλος, τα CDOs, οι τιτλοποιήσεις δανείων αυτοκινήτων ανθίζουν καθώς είναι από τους πιο ασφαλείς και απλούς τίτλους που  στηρίζονται σε περιουσιακά στοιχειά. Περιέχουν όμως και πολύ μεγάλο ρίσκο καθώς στηρίζονται σε χρέος αυτοκινήτων, κατοικιών και λοιπά.

Το κέρδος από αυτά πιθανός θα χτυπήσει την παρούσα πίστωση που επεκτείνετε κάνοντας την μακρύτερη και μεγαλύτερη, θα κάνει όμως και το σκάσιμο της φούσκας μεγαλύτερο και πιο επώδυνο τελικά από αυτό της κρίσης του 2008 όπως μας προειδοποιεί ο Reynolds.

Όλο αυτό βολεύει τους δανειστές καθώς τους επιτρέπει να πουλήσουν τα δάνεια που δημιούργησαν αντί να τα κρατούν στα βιβλία τους βγάζοντας επιπλέον κέρδος. Επίσης υποτίθεται ότι κάνει διασπορά του κινδύνου σε πολλούς επενδυτές κάνοντας το οικονομικό σύστημα πιο σταθερό.

Η κρίση όμως του 2008 αποκάλυψε σφάλματα, ελαττώματα και τρύπες στο σύστημα αυτό.

Οι δανειστές έδωσαν δάνεια παίρνοντας μεγαλύτερο ρίσκο μιας και γνώριζαν ότι μόλις πουλήσουν το χρέος αυτό σε άλλους, δεν θα είναι πια δικό τους πρόβλημα.

Για να καλυφτούν οι επενδυτικές απαιτήσεις για υψηλές αποδόσεις, η τράπεζες της Wall Street δημιούργησαν τα CDOs που αποτελούνται από κομμάτια τίτλων στηριζόμενων σε ενεργητικό που ήδη υπάρχει.

Όταν ξεκίνησαν οι καθυστερήσεις στην αποπληρωμή των  λεγόμενων Subprime Mortgage δανείων (Δάνεια που δόθηκαν σε ανθρώπους που δεν πληρούσαν τις προϋποθέσεις και πολύ δύσκολα θα μπορούσαν να τα αποπληρώσουν) το 2007, η αξία από τα κομμάτια αυτών των τίτλων με το μεγαλύτερο ρίσκο άρχισε να πέφτει.

Αυτό πυροδότησε απαιτήσεις για περισσότερο κεφάλαιο στις μεγάλες τράπεζες και στα λεγόμενα Hedge Funds (Επενδυτικά μέσα) που βρέθηκαν εκτεθειμένα, αναγκάζοντας τα να ψάξουν για περισσότερο ρευστό.

Αυτά τα ινστιτούτα αναγκάστηκαν να πουλήσουν άλλα περιουσιακά στοιχειά ώστε να καλύψουν τις ανάγκες τους για περισσότερο κεφάλαιο, εξαπλώνοντας έτσι την κρίση.

Η πτώση της Lehmans στις 15  Σεπτεμβρίου του 2008, προκλήθηκε εν μέρη από τα δισεκατομμύρια σε εκτεθειμένα CDOs και την ανάγκη για περισσότερες εγγυήσεις για την κάλυψη των θέσεων που ήδη άρχισαν να χάνουν σε αξία.

Όταν η Citigroup ζήτησε από την κυβέρνηση των Η.Π.Α να εγγυηθούν για το αξίας δισεκατομμυρίων προβληματικό ενεργητικό που υπήρχε στα βιβλία τους, τα CDOs και άλλοι τίτλοι ενεργητικού ήταν ήδη μέρος του τοξικού σορού.

Έπειτα η διάσωση της AIG χρειάστηκε διότι είχε ουσιαστικά πουλήσει ασφάλεια σε CDOs δισεκατομμυρίων.

Λίγα έχουν αλλάξει από το 2008

Μέσα στα 5 χρόνια από το αποκορύφωμα της κρίσης, Ελάχιστα έχουν αλλάξει στον τρόπο που οι τίτλοι αυτοί δημιουργούνται και πωλούνται, ομολογεί ο Joshua Rosner, διευθυντής μάνατζμεντ της εταιρίας Graham Fisher & Co., μίας ερευνητικής εταιρίας που επικεντρώνετε σε επενδυτές ιδρύματα.

Πριν το 2008 οι επενδυτικές τράπεζες παραχωρούσαν περιορισμένα δεδομένα όσο αφορά το ενεργητικό που στηρίζονται αυτές οι συμφωνίες, και έτσι οι επενδυτές δεν είχαν την δυνατότητα να κάνουν σωστή έρευνα αγοράς και να ανακαλύψουν τα πιθανά μεγάλα ρίσκα πριν υπογράψουν και επενδύσουν.

"Αυτό δεν έχει αλλάξει και είναι σοκαρίστηκα" μας λέει ο Rosner.

Οι πάντες εργάζονται για να διορθώσουν τα προβλήματα αυτά για αρκετά χρόνια τώρα άλλα τίποτα δεν έχει υλοποιηθεί ακόμα, μας λέει ο Rosner.

Άλλες ρυθμίσεις που υποτίθεται ότι απαιτούν από τις τράπεζες να διατηρούν ένα μέρος από τους τίτλους που δημιουργούν ώστε να έχουν κάτι να χάσουν και να είναι αναγκαστικά πιο προσεκτικές καθώς θα βρίσκονται στην ίδια πλευρά με τους επενδύτες που αγοράζουν τους τίτλους αυτούς.

Οι τράπεζες μπορούν ωστόσο να παρακάμψουν αυτές τις ρυθμίσεις αν τα στοιχειά ενεργητικού που καλύπτουν τους τίτλους τους συναντούν κάποια κριτήρια όπως οι πληρωμές τουλάχιστον στην ελάχιστη δόση των δανείων για κατοικίες. Πρόσφατοι όμως κανόνες στον θέμα αυτό που έχουν προταθεί, αποκλείουν αυτούς τους  περιορισμούς για τις τράπεζες.

Οι ρυθμιστές θέτουν τα στάνταρντ τόσο χαμηλά που είναι σαν να μην υπάρχουν καθόλου στάνταρντ.

Ο Rosner προσθέτει "Νιώθει κανείς ότι οι τράπεζες σιγά σιγά έσπρωχναν προς την κατεύθυνση αυτή ώσπου σήμερα μπορούν να επιστρέψουν στην προ 2008 εποχή ώστε να κάνουν τις ίδιες ακριβώς κερδοφόρες για αυτούς ενέργειες πουλώντας τοξικό χρέος με τα ίδια και ίσως χειρότερα αποτελέσματα από αυτά του 2008".

Πράγματι αυτό μπορεί να ξανασυμβεί!

Τον Μάρτιο η JPMorgan ξεκίνησε πουλώντας το πρώτο της μετά από την κρίση του 2008 τίτλο, βασισμένο ξανά σε ιδιωτικό χρέος κατοικιών.

Η συμφωνία των 616 εκατομμυρίων δολαρίων στηρίζετε σε υψηλής ποιότητας δάνεια κατοικιών, περιέχει όμως πολλά από τα λάθη που βούτηξαν παρόμοιες συμφωνίες στο κενό οδηγώντας στην κρίση του 2008. Όλα αυτά τα δηλώνει το Moodys, μια από τις ηγετικές υπηρεσίες εκτίμησης η οποία ήταν αυτή που επέτρεψε στην Wall Street να μετατραπεί σε μια μηχανή πακεταρίσματος και πώλησης χρέους.

Ο τρόπος που η JPMorgan έκανε όλες αυτές τις τιτλοποιήσεις άφησε τους επενδύτες ακάλυπτους στο ρίσκο να χάσουν από την μη πληρωμή των δόσεων σε στεγαστικά δάνεια, μας λέει η Moodys και προσθέτει ότι δεν θα ξαναδώσει σε αυτούς τους τίτλους τα 3Α, που είναι και η υψηλότερη εκτίμηση.

Η JPMorgan επίσης δεν κράτησε έστω και ένα μέρος από αυτό το ρίσκο για τον εαυτό της, που σημαίνει ότι δεν είχε απολύτως τίποτε να χάσει. Αυτό το οποίο κράτησε η τράπεζα ήταν οι φάκελοι με τις λεπτομέρειες και τα δεδομένα σε αυτά τα δάνεια περιορίζοντας έτσι τις πληροφορίες που είχαν οι επενδυτές.

Σε γενικές γραμμές η δομική αδυναμία αυτής της συμφωνίας και αυτών των τίτλων κάνει την συναλλαγή με την υπηρεσία μας αδύνατη ως προς το να τους δώσουμε την υψηλότερη δυνατή εκτίμηση, ομολογούν οι άνθρωποι της Moodys.

Μετάφραση www.krimeni-alithia.com